Diepe wateren, hete vulkanen en Maya tempels
Blijf op de hoogte en volg Mariska
08 April 2014 | Belize, Caye Caulker
Lieve allemaal,
Na vierenhalve maand samen was het vorige week dan echt zover: afscheid van Manon. De afgelopen maanden hebben we daadwerkelijk alles samen gedeeld: onze kamer in de residencia, alle indrukken van de, niet altijd zo fraaie standaarden in de Nicaraguaanse ziekenhuizen, het drinken van de lekkerste rum, bachata dansen en het afwimpelen van Latijns-Amerikaanse mannen. Zonder ruzie en meningsverschillen zijn we door de afgelopen maanden heen gefietst en hebben we het af kunnen sluiten met een geweldige reis.
De laatste keer dat ik schreef zat ik in de bus op weg naar de ruïnes van Copán in Honduras. Hier zijn we een dag gebleven en hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de ruïnes van de Maya’s. Onze reis vervolgde hierna naar Antigua in Guatemala; een ontzettend schattig stadje met schitterende huizen, straatjes en kerkjes en Guatemalteekse vrouwen in traditionele kleurrijke klederdracht. Hier hebben we ons een paar dagen goed vermaakt met cultuur snuiven, genieten van het uitzicht op de vulkanen vanaf ons dakterras, het beklimmen van Cerro de la Cruz en marshmallows bakken op Pacaya. Die laatste is een vulkaan vlakbij Antigua die nog behoorlijk actief is, deze is een paar weken voor onze klim nog uitgebarsten. Het was een fikse klim, achtervolgd door Guatemalteekse jongetjes die ons met alle liefde een ritje op een paard wilden aansmeren (wat overigens zo nu en dan best verleidelijk was). De tocht was 45 minuten omhoog door mul zand in een gloeiende hitte. Uiteindelijk kwamen we boven, bezweet en uitgedroogd. Helaas konden we onze tocht niet helemaal tot aan de krater vervolgen aangezien het pad door de laatste uitbarsting verloren is gegaan. Tussen de rotsen door hadden we een mooi zicht op het gloeiendhete magma waar mijn schoenzolen bijna van zijn gaan smelten. Hier hebben genoten van versgebakken marshmallows en een schitterend uitzicht op de vulkaan.
De volgende dag zijn we weer vertrokken, en na een paar dagen in Semuc Champey kwamen we aan bij de Maya tempels in Tikal. We hebben een schitterende tocht gedaan door de ontwakende jungle met zijn vele apen en genoten van de zeer mistige zonsopgang vanaf één van de hoogste tempels van Tikal met uitzicht over de jungle en de daar bovenuit torende tempels.
Één van de hoogtepunten voor mij gedurende onze reis was het eiland Caye Caulker in Belize. Ik dacht dat Utila een paradijs was, maar stranden zo wit en zeewater zo blauw als in Caye Caulker heb ik nog nooit eerder gezien. Ook hier was Engels weer de spreektaal, evenals de reggae muziek in de straten. We konden het niet laten om te verblijven in het Dirty McNasty hostel. Overigens was het best wel schoon daar. Caye Caulker is bekend om de Great Blue Hole; een groot gat midden in de zee van 130 meter diep en een diameter van 300 meter, omringd door rif. Na vele slechte recenties op internet en de grote hoeveelheid geld die ervoor betaald moet worden, had ik een duik in de wereldberoemde Blue Hole eigenlijk al afgeschreven. Ware het niet dat na het vinden van een goede duikshop en gesprekken met andere toeristen ik toch overstag ben gegaan; zo gevoelig als ik ben voor ‘als je hier bent, moet je dát echt gedaan hebben’. Ik heb er nooit spijt van gekregen. De duik was daadwerkelijk fantastisch. Het ging 40 meter diep (waar ik overigens als gevorderd duiker niet voor gecertificeerd ben). Voor het eerst in mijn leven dook ik tussen de stalagmieten en stalactieten én... tussen de haaien. Ze waren (helaas) niet zo groot als walvishaaien waar ik stiekem nog steeds van droom, maar de caribbean reef sharks en bull sharks bereiken toch zeker wel de lengte van een mens. Hierna volgden nog twee duiken, waarvan ik denk dat ze de beste duiken zijn die ik tot nu toe gedaan heb. Schitterend koraal, een enorme hoeveelheid vissen, vele zeeschildpadden en eveneens weer haaien waarvan er één wel angstaanjagend dichtbij kwam. Een lunch op een onbewoond eiland (voor de geinteresseerden: Half Moon Caye) maakte deze dag compleet: nog wittere stranden dan op Caye Caulker, lichtblauwe zee, palmbomen en nestelende boobie birds (ja, ze heten echt zo). Ik wist niet dat zoiets moois bestond en wist dan ook niet waar ik met mijn camera moest blijven. Jammer was dat Manon niet mee kon omdat ze wegens een verkoudheid niet kon duiken. Gelukkig heeft ze schitterend koraal en wildlife gezien tijdens de snorkeltours die ze gedaan heeft en zo hadden we allebei een prachtige dag achter de rug. Na dit tropische paradijs was het tijd om weer naar het zuiden te vertrekken. We hebben Rio Dulce en Livingston bezocht en uiteindelijk kwamen we weer aan in Antigua, waar de paden van Manon en mij zich dan echt gingen scheiden. Voor mij brak de terugreis naar Nicaragua aan, Manon is een dag later via Panama city naar Frankfurt gevlogen. Inmiddels is haar jetlag weer achter de rug en breekt het normale leven weer aan.
Inmiddels ben ik weer enkele dagen terug in León na een busreis van 18 uur met drie grensovergangen. Ik was werkelijk zo blij als een kind om León weer te zien en kon de bus wel doordansen. Inmiddels heb ik weer genoten van de straten van León, een salsa avond in La Olla Quemada en de hamburgers in Don Jacks. Afgelopen weekend zijn we naar Estelí en Somoto geweest, waar we een canyontocht hebben gedaan door Centraal-Amerikaans langste rivier: Rio Coco. Lopend en zwemmend hebben we zes kilometer afgelegd door de rivier, omringd door mooie rotsen en natuur. Ik ben nog van een rots van 12 meter in het water gesprongen, een persoonlijke overwinning :) De komende dagen staan in het teken van werken aan mijn verslag voor mijn afstuderen en een nieuwe reis plannen. Na vierenhalve maand kan ik Kees dan eindelijk overmorgen ophalen van het vliegveld in Managua. Eerst verblijven we een paar dagen in León, gaan we maandag Semana Santa (pasen) vieren hier en zal onze reis zich weer naar het noorden vervolgen. Antigua is de ‘place to be’ in Centraal Amerika gedurende Semana Santa dus daar zullen we na León heen gaan. De route daarna... dat gaan we zien. Ik heb er in elk geval erg veel zin in :)
Na vierenhalve maand samen was het vorige week dan echt zover: afscheid van Manon. De afgelopen maanden hebben we daadwerkelijk alles samen gedeeld: onze kamer in de residencia, alle indrukken van de, niet altijd zo fraaie standaarden in de Nicaraguaanse ziekenhuizen, het drinken van de lekkerste rum, bachata dansen en het afwimpelen van Latijns-Amerikaanse mannen. Zonder ruzie en meningsverschillen zijn we door de afgelopen maanden heen gefietst en hebben we het af kunnen sluiten met een geweldige reis.
De laatste keer dat ik schreef zat ik in de bus op weg naar de ruïnes van Copán in Honduras. Hier zijn we een dag gebleven en hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de ruïnes van de Maya’s. Onze reis vervolgde hierna naar Antigua in Guatemala; een ontzettend schattig stadje met schitterende huizen, straatjes en kerkjes en Guatemalteekse vrouwen in traditionele kleurrijke klederdracht. Hier hebben we ons een paar dagen goed vermaakt met cultuur snuiven, genieten van het uitzicht op de vulkanen vanaf ons dakterras, het beklimmen van Cerro de la Cruz en marshmallows bakken op Pacaya. Die laatste is een vulkaan vlakbij Antigua die nog behoorlijk actief is, deze is een paar weken voor onze klim nog uitgebarsten. Het was een fikse klim, achtervolgd door Guatemalteekse jongetjes die ons met alle liefde een ritje op een paard wilden aansmeren (wat overigens zo nu en dan best verleidelijk was). De tocht was 45 minuten omhoog door mul zand in een gloeiende hitte. Uiteindelijk kwamen we boven, bezweet en uitgedroogd. Helaas konden we onze tocht niet helemaal tot aan de krater vervolgen aangezien het pad door de laatste uitbarsting verloren is gegaan. Tussen de rotsen door hadden we een mooi zicht op het gloeiendhete magma waar mijn schoenzolen bijna van zijn gaan smelten. Hier hebben genoten van versgebakken marshmallows en een schitterend uitzicht op de vulkaan.
De volgende dag zijn we weer vertrokken, en na een paar dagen in Semuc Champey kwamen we aan bij de Maya tempels in Tikal. We hebben een schitterende tocht gedaan door de ontwakende jungle met zijn vele apen en genoten van de zeer mistige zonsopgang vanaf één van de hoogste tempels van Tikal met uitzicht over de jungle en de daar bovenuit torende tempels.
Één van de hoogtepunten voor mij gedurende onze reis was het eiland Caye Caulker in Belize. Ik dacht dat Utila een paradijs was, maar stranden zo wit en zeewater zo blauw als in Caye Caulker heb ik nog nooit eerder gezien. Ook hier was Engels weer de spreektaal, evenals de reggae muziek in de straten. We konden het niet laten om te verblijven in het Dirty McNasty hostel. Overigens was het best wel schoon daar. Caye Caulker is bekend om de Great Blue Hole; een groot gat midden in de zee van 130 meter diep en een diameter van 300 meter, omringd door rif. Na vele slechte recenties op internet en de grote hoeveelheid geld die ervoor betaald moet worden, had ik een duik in de wereldberoemde Blue Hole eigenlijk al afgeschreven. Ware het niet dat na het vinden van een goede duikshop en gesprekken met andere toeristen ik toch overstag ben gegaan; zo gevoelig als ik ben voor ‘als je hier bent, moet je dát echt gedaan hebben’. Ik heb er nooit spijt van gekregen. De duik was daadwerkelijk fantastisch. Het ging 40 meter diep (waar ik overigens als gevorderd duiker niet voor gecertificeerd ben). Voor het eerst in mijn leven dook ik tussen de stalagmieten en stalactieten én... tussen de haaien. Ze waren (helaas) niet zo groot als walvishaaien waar ik stiekem nog steeds van droom, maar de caribbean reef sharks en bull sharks bereiken toch zeker wel de lengte van een mens. Hierna volgden nog twee duiken, waarvan ik denk dat ze de beste duiken zijn die ik tot nu toe gedaan heb. Schitterend koraal, een enorme hoeveelheid vissen, vele zeeschildpadden en eveneens weer haaien waarvan er één wel angstaanjagend dichtbij kwam. Een lunch op een onbewoond eiland (voor de geinteresseerden: Half Moon Caye) maakte deze dag compleet: nog wittere stranden dan op Caye Caulker, lichtblauwe zee, palmbomen en nestelende boobie birds (ja, ze heten echt zo). Ik wist niet dat zoiets moois bestond en wist dan ook niet waar ik met mijn camera moest blijven. Jammer was dat Manon niet mee kon omdat ze wegens een verkoudheid niet kon duiken. Gelukkig heeft ze schitterend koraal en wildlife gezien tijdens de snorkeltours die ze gedaan heeft en zo hadden we allebei een prachtige dag achter de rug. Na dit tropische paradijs was het tijd om weer naar het zuiden te vertrekken. We hebben Rio Dulce en Livingston bezocht en uiteindelijk kwamen we weer aan in Antigua, waar de paden van Manon en mij zich dan echt gingen scheiden. Voor mij brak de terugreis naar Nicaragua aan, Manon is een dag later via Panama city naar Frankfurt gevlogen. Inmiddels is haar jetlag weer achter de rug en breekt het normale leven weer aan.
Inmiddels ben ik weer enkele dagen terug in León na een busreis van 18 uur met drie grensovergangen. Ik was werkelijk zo blij als een kind om León weer te zien en kon de bus wel doordansen. Inmiddels heb ik weer genoten van de straten van León, een salsa avond in La Olla Quemada en de hamburgers in Don Jacks. Afgelopen weekend zijn we naar Estelí en Somoto geweest, waar we een canyontocht hebben gedaan door Centraal-Amerikaans langste rivier: Rio Coco. Lopend en zwemmend hebben we zes kilometer afgelegd door de rivier, omringd door mooie rotsen en natuur. Ik ben nog van een rots van 12 meter in het water gesprongen, een persoonlijke overwinning :) De komende dagen staan in het teken van werken aan mijn verslag voor mijn afstuderen en een nieuwe reis plannen. Na vierenhalve maand kan ik Kees dan eindelijk overmorgen ophalen van het vliegveld in Managua. Eerst verblijven we een paar dagen in León, gaan we maandag Semana Santa (pasen) vieren hier en zal onze reis zich weer naar het noorden vervolgen. Antigua is de ‘place to be’ in Centraal Amerika gedurende Semana Santa dus daar zullen we na León heen gaan. De route daarna... dat gaan we zien. Ik heb er in elk geval erg veel zin in :)
-
08 April 2014 - 21:14
Ellen:
Lieve mris!
Wat leuk om al die verhalen te lezen!
Ik word bijna jaloers en kan niet wachten om alle verhalen en foto,'s te horen en te zien!
Tot snel!
XxNelle -
08 April 2014 - 21:23
Ans :
Mooie verhalen en ik denk dat je een hele mooie tijd hebt gehad
Ben je nu met Kees aan het genieten?
nog een fijne tijd samen
Groetjes Ans -
08 April 2014 - 21:33
Marije:
Hey Mariska,
Wat een gave dingen doe je daar zeg! Heel veel plezier met het vervolg van je reis en volgens mij kan Kees niet wachten. Geniet ervan samen straks! -
09 April 2014 - 00:20
Sharon:
Oh Mariska, je hebt echt geen idee hoe vet ik het vind dat je hebt gedoken in het blue hole!!! Wouw, die staat nog op mijn Bucket list. Mooi hoor!!!! En wat leuk dat Kees komt :), geniet ervan saampjes! Jammer dat we jullie moeten missen als we volgende week in Nederland zijn, maar misschien kunnen we een Skype date regelen als jullie weer terug zijn? Xxx -
09 April 2014 - 07:57
Cindy:
Hallo Mariska, heel veel plezier met Kees geniet ervan..ik ben blij dat m'n zusje(!) weer veilig thuis is..doe ook voorzichtig al ben je samen met Kees...Gr Cindy x -
09 April 2014 - 10:45
Maria:
Lieve Mariska,
Wat een reis!! In een totale andere wereld.
Dit neemt niemand je meer af.
Maar wat ben ik blij dat ik niet alles vantevoren heb geweten. Pfff.
Geniet nog een paarweken met Kees ,voor je weer terug komt in een mooi groen Ned.
De asperges staan dan voor je klaar!!
Tot snel , XXX Maria. -
09 April 2014 - 13:21
Nolda:
Hoi Mariska wat heb jij een supere reis fijn dat
kees nu komt.
gr. oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
